Na vida tradicional asturiana, considérase «mercáu» al llugar onde s'axunten compradores y vendedores pa mercar y vender, respectivamente, los sos productos, bienes y servicios, sobremanera ganáu, nun espaciu relativamente grande.
Lo qu'empezó como una xunta onde los ganaderos ufiertaben les sos colleches a la población, na que tuvo más presencia el trueque qué'l pagu monetariu, y esibíen el ganáu y los productos artesanales pa la vienta. Anguaño ye un espaciu gastronómicu, nel que, cada vez menos, la población realiza la compra de los sos alimentos selmanalmente.
D'antiguo ufiertábense los distintos productos nel mesmu espaciu físicu, que tendía a ser bastante grande ocupando la plaza principal de la ciudá y teniendo llugar delles vegaes per selmana, yá que yera l'únicu mediu pol que la población podía adquirir los productos colo que satisfacer les necesidaes vitales y les ferramientes necesaries pa llabrar.
Sicasí, esta tradición foi evolucionando col pasu de los años, y lo qu'antes se conocía como un únicu mercáu güei déxanos la oportunidá d'asistir a más de trés mercaos distintos según el productu que s'atope nél.
Se mantien la tradición de situase nes places de les ciudaes el mercáu que selmanalmente-y ofrez a los ciudadanos los productos alimentarios y textiles. Pero por otru lláu, aquellos mercados nos que se encuentren el ganáu y los productos tradicionales, ente otros, tienen llugar de manera esporádica una vez al mes o en feches señalaes por cada conceyu, dexando un ampliu calendariu de feches dedicaes namás qu'a la ganadería que tien gran importancia pa los ganaderos de tol país.
Cobren gran relevancia les denominaes «feries gastronómiques», que tamién pueden considerase mercaos entamaos especialmente pa productos gastronómicos asturianos, como pueden ser el quesu o la sidra.
