Enriqueta González Rubin ye la primer novelista na hestoria de la llingua asturiana y esto fai que l’asturianu seya la única llingua que tenga como primer novelista a una muyer. L’asturiana publicó una novela por entregues nel añu 1864, de la que tovía nun conocemos el testu y otra de la que sabemos el nome, el Viaxe del tíu Pacho el Sordu a Uviedo, publicada nel añu 1875 y desaparecida misteriosamente, anque pasó pela imprenta. Afortunadamente, nel añu 2008 apaeció nuna biblioteca privada de Llanes un exemplar d’esta postrer novela. En comparanza con otres llingües, que son cooficiales n’España, ye pionera, yá que les primeres noveles en gallegu y euskara se publicaron nel añu 1880, selce años dempués de la primer novela d’Enriqueta González Rubin.
Enriqueta González Rubín foi una escritora y periodista que nació en Ribeseya nel añu 1832 y finó nel añu 1877 en L’Infiestu. Collaboró habitualmente con artículos, poemes y narraciones na prensa de la so época. Ente los medios nos qu’escribió, destácase El Faro Asturiano, onde tan la mayor parte de tolos sos escritos. Nel so tiempu, la escritora llogró una popularidá considerable, anque les inquietúes polítiques y sociales qu’amosaba la so obra y la non reedición de les mesmes ficieron que cayera nel escaecimientu a lo llargo de los años.
Anguaño, el nome de la periodista y escritora ye’l títulu del premiu de narrativa moza n’asturianu y que cellebró en 2021 la so primer edición, que ganó Blanca Fernández Quintana. Amás, nel añu 2009 la Selmana de les Lletres Asturianes dedicóse a la so figura.