L'entierru de la sardina ye una ceremonia que consiste nun desfile antroxáu que fai chancies d'un cortexu fúnebre y remata cola quema d'una figura en forma de sardina. Normalmente, celébrase'l miércoles de ceniza y sirve pa poner puntu y final a la fiesta del Antroxu y dar paso a la seriedá de la cuaresma. Popularízase a finales del sieglu XVIII y hai delles teoríes sobre los sos orixes.
La lleenda popular cunta que la culpa la tien un cargamentu de sardines en mal estáu qu'aportó a los mercaos de Madrid mientres el reináu de Carlos III. Yera talo el mal golor que daben que'l rei, esmolecíu pola salú de la población, nun tuvo más remediu qu'ordenar el enterramientu de toles sardines podrecíes na vera del Manzanares. Convencíos por esta teoría, anguaño la Cofradía del Entierro de la Sardina en Madrid finaliza el so cortexu na Fuente de los Pajaritos na Casa de Campo, yá que se diz que foi ehí onde quedaron enterraes.
Otra teoría relaciona la festividad con Jerónimo Grimaldi, uno de los últimos ministros de Carlos III, apodado “el sardina” debido a su extrema delgadez. Se cuenta que Grimaldi abandonó Madrid poco antes de la Cuaresma y, para despedirlo, los madrileños organizaron una gran mascarada.
Seya cual seya l'orixe, paez claro que la tradición tien l'orixe en Madrid y d'ehí foi espardiéndose a otres ciudaes del estáu y Llatinoamérica. Anguaño, unu de los entierros de la sardina más conocíos ye'l de Murcia. Sicasí, tien unes peculiaridaes, yá que ye parte de les Fiestes de Primavera.
