Avilés ye un llugar onde se funden hestoria y modernidá. Una ría onde se dan la mano'l paisaxe industrial y los espacios naturales. Dende los sos oríxenes como puertu salineru y pesqueru en dómina medieval, pasando pel carbón, l'aceru, los graneles, etc. hasta llegar al presente cola industria eólico, el cinc, etc. El Cañón d'Avilés ye un cañón, creóse a partir d'una faya. La orografía ye maraviyosa y ye mui llamativa al atopase tan cerca de la mariña, a namás 40 kilómetros.
Los Cañones Somarinos del Mar Cantábricu
Nel Sistema de cañones somarinos d'Avilés atopamos con trés enormes y fondos cañones acompañaos per montes somarinos. El cañón d'Avilés ta nel marxe continental del norte de la península Ibérica, frente a la mariña occidental d'Asturies. Empieza a 128 m de fondura, a namás 12 km de la mariña, y tien aprosimao 75 km de llargor, con un perfil en forma de V y un fondu fundamentalmente sedimentariu. Na so cabecera presenta trés cambeos de dirección (falla de Ventaniella) y la so desembocadura a 4700 m ye común pa los trés cañones presentes na zona.
A namás 7 milles d'Avilés atopa'l mayor cañón submarín del mundu, el cañón d'Avilés o tamién llamada Caladeru de Carrandi. El cañón empecipia sobro la perpendicular de la localidá d'Avilés y llega hasta la mariña de Navia. Tratar d'una zona estructuralmente bien complexa, con importantes elementos xeomorfolóxicos y na que destaquen trés grandes cañones somarinos: Avilés, El Corbiro (tien 23 km de llargor y perfil en V, con fondu sedimentariu) y la Gaviera (ye de perfil en forma d'O con unu de los lladrales sedimentariu y otru más rocosu, actuando como un cañón colgáu, presentando na so exa varios escarpes rocosos).
Estos trés cañones conformen un sistema de cañones somarinos asitiaos al norte de la mariña asturiana. La plataforma continental, de cantu mui irregular, tien un anchor variable ente 12 y 40 km y presenta numberosos afloramientos rocosos y escasu recubrimientu sedimentariu. Nel talú continental estrémense un talú cimera (ente los 200 y 2000 m de fondura) y un talú inferior de fuerte pendiente que remata de forma nítida a 4700 m na llanura abisal del Golfu de Vizcaya.
¿Cuál ye'l so orixe?
L'orixe del cañón d'Avilés asitiar nel Neógeno (El periodu Neógeno ye una división de la escala temporal xeolóxica que pertenez a la Era Cenozoica; dientro d'esta, el Neógeno sigue al Paleógeno y preciede al Cuaternariu), un períodu que toma unos 23 millones d'años y que les sos quebres rellaciónense tamién cola apertura del golfu de Vizcaya. Nesta dómina produció un gran desenvolvimientu de mamíferos y aves, lo qu'esplica la riqueza del ecosistema del cañón d'Avilés. Ye'l más importante y diversu del Cantábricu y ta integráu na Rede d'Árees Marines Protexíes d'España (Rampe).
Biodiversidá nel Cañón d'Avilés
La zona onde s'alcuentra'l Cañón d'Avilés ta marcada por una abondosa actividá pesquera, que se beneficia de los efectos d'esti accidente xeográficu sobre la producción biolóxica al vese incrementada por un mayor aporte de nutrientes.
La zona ye mui rica pola so gran diversidá. Inventariáronse hasta la fecha más de 1.500 especies sobre'l fondu marín. Na área identificáronse y cartografiáronse petones bien estructuraos polos corales Lophelia pertusa y Madrepora oculata, hábitats protexíos pola Directiva europea presentes en zones concretes de la cabecera del cañón d'Avilés. Coles mesmes, l'alta productividá biolóxica asociada al sistema de cañones ye responsable de la esistencia d'una abondosa y variada flota pesquera na zona. A partir de más de 100 metros de fondura na mariña cantábrica nun llega la lluz, polo que s'atopa nuna diversidá bien distinta, pero nel casu del Cañón d'Avilés hai delles peculiaridaes al atopase petones y la convivencia de delles especies marines.
Los calamares xigantes del Cañón d'Avilés
Nel Cañón d'Avilés atopamos una gran cantidá de calamares, los llamaos “calamares grandes”, los kraken, que con perioricidad ye atrapáu poles redes de el pescadores o que les corrientes abasnen muertos hasta la mariña. Xuntu con Nueva Zelanda, el Cantábricu ye l'otru y únicu llugar del mundu onde s'atoparon más exemplares de calamares xigantes. Créese que la fondura de les fueses del nuesu mar y la bayura de bancos de llirios espliquen la so presencia.
Y no cimero de la fondura puede atopase'l calamar colosal”. Tamién puede vese'l cachalote y el calamar colosal. Nel Cañón amás puede atopase un mundu marín inmensu con especies vexetales y otros animales. Esti cañón y les sos cercaníes son conocíos como llugares de concentración de cetáceos, documentándose nel mesmu abondosos exemplares de los delfines común, llistáu y mular y el calderón común, que les sos principales poblaciones habiten nes fondures del Cañón d'Avilés.
