Sí, el santuariu de Cuadonga tuvo una quema nel sieglu XVIII. El 17 d'ochobre del añu 1777 el santuariu de Cuadonga vivió una quema. Creyóse que les causes de la quema fueron por un descuidu de les llámpares o les candeles del interior. Al traviés del avisu de les campanes dellos Capitulares de la Ilesia allegaron a detener el fueu, pero la resultancia nun foi optimo y namás pudo amenorgase les llamaraes.
La catástrofe foi ablucante pa instituciones de Asturies, como'l Conceyu d'Uviéu, la Diputación o la Xunta Xeneral. Estes implicáronse y pidieron ayuda al rei, Carlos III, que foi sensible al problema y dictó una provisión pa recaldar fondos. N'avientu d'esi mesmu añu ordenóse pola Cámara la reedificación del santuariu. Foi Carlos III quien encargó'l proyectu al arquitectu Ventura Rodríguez. Nel añu 1778 l'arquiteutu treslladóse a Cuadonga pa reparar la zona. En 1780 presentóse a la Cámara de Castiella los planos ya instrucciones necesarios pa la reconstrucción.
Col tiempu les instituciones fueron esleiendo les solicitúes y nel branu de 1780 optóse por empecipiar les obres pero con Manuel Reguera González. Los trabayos empezaron en 1781 y nel añu 1792 les obres paráronse. El proyectu yera complexu y esto debíase a les idees particulares de los maxistrales.
Producióse un pequenu enfrentamientu ente l'arquitectu Ventura y los canónigos pol allugamientu del santuariu. Estos pretendíen que s'alzara na mesma cueva, pero la idea traía más trabayu. Finalmente nun se llevó a cabu'l proyectu de Ventura Rodríguez, pero tres l'enfotu de los canónigos edificóse en 1820 una pequena ermita dientro de la cueva. Ente los años 1874 a 1785 realizóse'l «camarín» realizáu na mesma zona, a instancia del obispu Sanz y Forés por Roberto Frasinelli.
